Belirli kişi kategorileri için izin tazminatının hesaplanması

Belirli kişi kategorileri için izin tazminatının hesaplanması



Kullanılmayan izinlere ilişkin tazminatın hesaplanması, İş Kanunu'nun 118, 119, 120 ve 121. maddelerinde tanımlanan kişilerin iş sözleşmesinin feshedilmesi durumunda geçerli olmaya devam eder. İş hukuku uzmanı Nusrat Khalilov ise konuyla ilgili görüşlerini paylaştı.

İş Kanunu'nun 118. maddesinde pedagojik ve bilimsel faaliyetlerde bulunan çalışanların izin süreleri belirlenmektedir. Söz konusu maddeye göre, her nitelik ve unvandaki öğretmenlere 56 takvim günü süreyle çalışma izni verilmesi gerekiyor.

İş Kanunu'nun 119. maddesi, çalışanların fizyolojik nitelikleri nedeniyle izin süresini tanımlamaktadır. Söz konusu maddeye göre, 16 yaşın altındaki işçilere 42 takvim günü, 16-18 yaş arasındaki işçilere ise 35 takvim gününden az olmamak üzere izin veriliyor. Ayrıca çalışan engelli çalışanlara vücut fonksiyonlarındaki bozulmanın yüzdesi, nedeni ve süresine bakılmaksızın 42 takvim gününden az olmamak üzere izin verilmektedir.

İş Kanunu'nun 120. maddesi Azerbaycan halkına özel hizmet veren çalışanların izin süresini tanımlamaktadır. Azerbaycan Cumhuriyeti'nin özgürlüğü, egemenliği ve toprak bütünlüğü uğruna yaralanan (yaralanma, travma, ezilme) işçilere, Azerbaycan Cumhuriyeti Yurtseverlik Savaşı Kahramanlarına, Azerbaycan'ın Ulusal Kahramanlarına, Sovyetler Birliği Kahramanlarına, 1941-1945 savaşında askeri harekâtlara katılmış, aynı zamanda askerde görev yapmış ancak muharebe harekâtlarına katılmayan askeri personele, "İstiklal Nişanı" ile egemenlik ve toprak bütünlüğünün korunması, Azerbaycan Cumhuriyeti bağlantılı olarak diğer devlet ödülleriyle ödüllendirilen çalışanlar

İş Kanunu'nun 121'inci maddesine göre tiyatro-gösteri kurumları ile televizyon, radyo ve sinema kuruluşlarının sanat ve sanat personeline 42 takvim günü, doğrudan sahnede görev yapan çalışanlara ise 35 takvim günü izin veriliyor.

Görüldüğü gibi yukarıda sayılan maddelerin tamamında ana izinden değil, çalışma izninden bahsedilmektedir. İş Kanunu'nun 112. maddesine göre çalışanın, temel ve ek izinlerden oluşan çalışma izni hakkı vardır.

İş Kanunu'nun 144. maddesine göre, iş sözleşmesinin feshi nedeni ve esası ne olursa olsun, işçiye, istifa ettiği güne kadar kullanmadığı tüm çalışma yıllarına ait temel izinler için tazminat ödenmesi gerekmektedir.

Mevcut duruma bağlı olarak çalışanın, çalıştığı süre boyunca birden fazla ek izni olabilir. Maddede iş sözleşmesinin feshedilmesi halinde yalnızca temel izinler için tazminat ödenmesi gerektiği düzenlenmiştir. Ek izinler İş Kanunu'nun 115, 116, 117 ve 118-1 maddelerinde tanımlanmıştır.

Asıl soru işareti, İş Kanunu'nun 118, 119, 120 ve 121. maddelerinde tanımlanan izin hakkının asıl izin sayılıp sayılmadığıdır.

İş Kanunu'nun 114.1 maddesine göre temel izin, bu maddenin ikinci ve üçüncü bölümlerinde öngörülen izindir. Şimdi o yazının ikinci ve üçüncü bölümlerine bakalım:

“2. Çalışanlara en az 21 takvim günü süreyle ücretli temel izin verilmelidir.

3. Aşağıdaki çalışanlara 30 takvim günü süreyle ücretli temel izin verilecektir:”

Dolayısıyla anılan maddeye göre asıl izin yalnızca 21 ve 30 takvim günü için belirlenebilecektir. İş Kanunu'nun 118, 119, 120 ve 121. maddelerine dikkatlice baktığımızda bu iznin temel izin olarak değil, çalışma izni olarak tanımlandığını görebiliriz.

Ayrıca 3 Mart 2006 tarih ve 77-IIIQD sayılı Azerbaycan Cumhuriyeti Kanunu ile değişen İş Kanunu'nun "İznin yasaklandığı ve ertelendiği haller" başlıklı 135. maddesinde asıl iznin geçerli olduğu teyit edilmiştir. 21 veya 30 takvim günü olmalıdır. Yazıda şu şekilde ifade ediliyor:

Bu Kanunda belirtilen temel tatillerin (21 veya 30 takvim günü) bir çalışma yılından başka bir çalışma yılına aktarılması ve iki yıl üst üste çalışma izni verilmemesi yasaktır.

Şunu belirtmeliyim ki, o maddede yapılan değişiklikteki asıl amaç, izin tazminatının eklenmesiydi.

İş Kanunu'nun 118, 119, 120 ve 121'inci maddelerinde belirtilen izin günleri, bu kişilerin esas izin süreleri değil, çalışma izni süreleridir. Kanunun 144'üncü maddesinin 2'nci bölümünde, iş sözleşmesinin feshi nedeni ve esası ne olursa olsun, işçiye, fesih gününe kadar kullanmadığı tüm çalışma yıllarındaki temel izinleri için hiçbir şarta bağlı olmaksızın tazminat ödeneceği düzenlenmiştir. kısıtlamalar 2018 yılının ana tatiline (30 takvim günü) ilişkin parasal tazminat hükmü mevzuat gereklerine uygundur. Çünkü İş Kanununun ilgili maddelerinde (118, 119, 120 ve 121) belirtilen izinler asıl izin değil, çalışma izni sayılır. İş sözleşmesinin feshi sırasında tazminat yalnızca temel izin için sağlanır, dolayısıyla 30 takvim günü (ana izin) için tazminat kanunun gereklerine uygundur.